വെട്ടം സങ്കടായ സങ്കടൊക്കെ മൺകുടത്തിലാക്കീട്ട് ലോകായ ലോകോക്കെ കൺതുറന്നു കാണുവിൻ ചുറ്റോട് ചുറ്റിലുമങ്ങനെ കൺതുറന്നു കാണുമ്പോ . ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളില് വെട്ടം പൂപോലെ നിറയൂലോ ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളില് വെട്ടം നിലാവായി നിറയൂലോ.. കൃഷ്ണ കുമാർ. എ. കെ Share on Facebook Tweet Follow us Share Share Share Share Share Previous Post കടൽ - സതീഷ് തോട്ടശ്ശേരി Next Post കൃഷ്ണവനം: ഒരു കാടുണ്ടായ കഥ - കൃഷ്ണഗോവിന്ദ് 1 Comment Riyas December 10, 2021 at 3:09 am നല്ല വരികൾ 👍👍👏👏 Leave a Comment Cancel reply Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.